عشق به خود چیست و چرا مهم است؟
پرورش عشق به خود به ارتقاءِ رفاه عاطفی و روانی ما کمک می‌کند؛ اما قبل از هر چیز ما نیاز داریم که به درستی بدانیم عشق به خود چه چیزی هست و چه چیزی نیست. در واقع، باید دقیقاً بفهمیم که برای پرورش چه چیزی تلاش می‌کنیم.
عشق به خود چیست؟
عشق به خود یعنی اینکه خودمان را کاملاً بپذیریم، با مهربانی و احترام با خودمان رفتار کنیم و به فکر رشد و رفاه خودمان باشیم.
عشق به خود نه تنها در مورد نحوه رفتار ما با خودمان است، بلکه شامل آنچه درباره خودمان فکر و احساس می‌کنیم هم می‌شود.
بنابراین، زمانی که با مفهوم درست عشق به خود آشنا شویم می‌توانیم تصور کنیم که حاضر هستیم چه کارهایی برای خودمان انجام دهیم، چطور با خودمان حرف بزنیم و چه احساسی نسبت به خودمان داشته باشیم که نشان دهنده عشق و علاقه و توجه باشد.
وقتی خودتان را دوست داشته باشید، دید کلی مثبتی نسبت به خودتان خواهید داشت.
اما به اين معنی نيست که همیشه نسبت به خودتان احساس مثبتی دارید. این اصلاً واقعی و عملی نیست. به عنوان مثال، من می‌توانم به طور موقت از خودم ناراحت، عصبانی یا ناامید شوم و همچنان خودم را دوست داشته باشم.
اگر این گیج کننده به نظر می‌رسد، به این فکر کنید که چطور چنین چیزی در رابطه با دیگران کار می‌کند.
من می‌توانم پسرم را دوست داشته باشم حتی مواقعی که از دست او عصبانی و ناراحت هستم. حتی در بحبوحه عصبانیت و ناامیدی من، عشق من به او بر نحوه ارتباط ما با هم اثر می‌گذارد. عشق من نسبت به پسرم به من این امکان را می‌دهد که او را ببخشم، احساساتش را در نظر بگیرم، نیازهایش را برآورده کنم و تصمیماتی بگیرم که به سلامت و رفاه او کمک کند.
عشق به خود تا حد زیادی همین است؛ یعنی همان‌طور که دیگران را دوست دارید می‌توانید خودتان را هم دوست داشته باشیم.
چرا ما نیاز داریم خودمان را دوست داشته باشیم؟
ممکن است در قدم اول، عشق به خود را زیر سؤال ببریم شاید به این دلیل که با افرادی زندگی کرده‌ایم و سر و کار داشته‌ایم که هرگز این واژه را به زبان نیاورده‌اند و عشق به خود را لازم و ضروری نمی‌دانستند.
خب، بدون عشق به خود به احتمال زیاد به شدت از خودمان انتقاد می‌کنیم و در دام مهر طلبی و کمال‌گرایی می‌افتیم. احتمال دارد که با هر سؤ استفاده‌ای مدارا کنیم و با بدرفتاری دیگران کنار بیاییم. ممکن است نیازها و احساسات خودمان را نادیده بگیریم چرا که برای خودمان هیچ ارزشی قائل نیستیم یا تصمیماتی بگیریم که به نفع ما نیست.
عشق به خود به ما این امکان را می‌دهد که قاطع باشیم، حد و مرز تعیین کنیم، روابط سالمی با دیگران ایجاد کنیم، مراقبت از خودمان را تمرین کنیم، علایق و اهداف خودمان را دنبال کنیم و خودمان را همان‌گونه که هستیم بپذیریم، دوست داشته باشیم و به خودمان افتخار کنیم.
خوددوستی خودشیفتگی نیست
یکی دیگر از موانع بزرگ در راه عشق به خود این باور است که عشق به خود همان خودپسندی یا خودخواهی است.
وقتی روانشناسان و درمانگران عشق به خود را تائید و تشویق می‌کنند، منظورشان این نیست که خودتان را بالاتر از دیگران بدانید. خودشیفته‌ها معتقدند که بهتر از دیگران هستند و اشتباهات و عیب‌های خودشان را قبول نمی‌کنند و مسئولیت آن‌ها را نمی‌پذیرند. خودشیفته‌ها نسبت به دیگران همدلی ندارند.
اما عشق به خود به این معنی نیست که نشان دهید چقدر عالی هستید. افرادی که خودشان را به شیوه‌ای سالم دوست دارند، می‌دانند که دارای عیب و نقص هستند و اشتباه می‌کنند و با وجود نقص‌هایشان، خودشان را می‌پذیرند.
اهمیت دادن به خودتان و عشق به خود شما را از اهمیت دادن به دیگران بازنمی‌دارد. این خیلی ساده است. همان‌طور که دیگران شایسته توجه و عشق شما هستید شما هم شایسته عشق و توجه به خودتان هستید.
