ژورنال نویسی درباره آسیب پذیری برای ایجاد ارتباط

این داستان با الهام از اتفاقات واقعی نوشته شده است.

🎵 موسیقی متن

سوفی دلش می‌خواست هر چه زودتر آدم امنِ زندگی‌اش را پیدا کند؛ آدمی که نبودنش و جای خالی‌اش را کاملاً حس می‌کرد.

ارتباط با آدم‌های آزارگر، به او کمک کرد تا یاد بگیرد به چه کسانی نمی‌تواند اعتماد کند. این تجربه، پرهزینه و تلخ به نظر می‌رسید اما چشم سوفی را باز کرد تا واقعیت را آن‌گونه که بود ببیند نه آن‌طور که دوست می‌داشت.

رؤیاپردازی‌های او، واقعیت را تحریف کرده بودند و فقط خیانتِ آدم‌هایی که به آن‌ها اعتماد کرده بود، حقیقت را آشکار کرد.

تجربه‌های بد گذشته به سوفی آموخت که چطور از خودش محافظت کند ولی حالا فهمیده بود که نیازی به این سطح از محافظت ندارد؛ چون این زره محافظ، اجازه نمی‌داد با شجاعت، از ناحیه‌ی امن خودش بیرون برود و آسیب پذیر باشد. در واقع، او را از داشتن یک آدم امن و صمیمی در زندگی‌اش محروم کرده بود.

او جایی این یادآوری تأمل برانگیز را خوانده بود که بعضی وقت‌ها راهی که ما را جلو می‌برد پشتِ سر ماست. خیلی چیزها را باید از خودمان یاد بگیریم.

وقتی سوفی پشت سرش را نگاه کرد متوجه شد چه راه طولانی و سختی را تا اینجای زندگی‌اش طی کرده است. او به یاد آورد که خیلی وقت‌ها، حتی پیش از آغاز انجام کاری، آن را غیرممکن می‌دانست و می‌ترسید که شکست بخورد ولی درنهایت، با برداشتن قدم‌های کوچک و جسورانه توانسته بود به طرز شگفت‌انگیزی، کاری را که دوست داشت، انجام بدهد.

سوفی باز هم تصمیم داشت به جلو برود و کاری به ظاهر غیرممکن انجام بدهد. او می‌خواست هر چقدر هم کوچک، اقدامی انجام دهد تا بتواند تغییری در زندگی‌اش به وجود بیاورد و از طریق خودکاوی و جستجوی حقیقت، دنیا را با نگاهی متفاوت ببیند.

از بین راه‌های مختلفی که برای بیان و کشف خودمان وجود دارد، سوفی نوشتن را انتخاب کرد. نوشتن، برای او نگاهی ژرف و بینشی وسیع به همراه داشت.

ژورنال نویسی متفکرانه، این امکان را برای سوفی فراهم می‌کرد تا بتواند به طور هدفمند بنویسد. در صفحه اول ژورنال مخصوص او، نقل قولی از نویسنده محبوبش برنه براون نوشته شده بود:

ارزشمندترین و مهم‌ترین چیزها در زندگی من وقتی پیش آمد که شجاعت آسیب پذیری، کامل نبودن و مهربانی با خویش را در خود به وجود آوردم.

سؤالات ژورنال مخصوصش، سوفی را عمیقاً به تفکر وامی‌داشت. سؤالاتی شبیه به این:

سوفی بیشتر عمرش را صرف پنهان نگه داشتن افکار و احساسات خودش کرده بود. او همیشه تلاش کرده بود آشفتگی زندگی‌اش را مخفی کند و در پاسخ به این سؤال که «حالت چطوره؟» در حالی که اصلاً حالش خوب نیست، بگوید «خوبم.»

او زندانی این باور بود که باید آدم خوب و ارزشمندی باشد و آدم خوب و ارزشمند، کسی است که از دیگران پیروی می‌کند و دائماً به فکر برآورده کردن انتظارات آن‌هاست.

اما سوفی از این کارهای تکراری و بیهوده خسته شده بود و دیگر نمی‌خواست خوب باشد؛ او فقط می‌خواست آزاد باشد. می‌خواست خودش باشد.

در فرایند ژورنال نویسی متفکرانه، یاد گرفت که دست از نادیده گرفتن افکار و احساسات خودش بردارد و در عمق وجودش، حقیقتِ خودش را جستجو کند.

حقیقت این بود که سوفی به عشق و توجه خودش نیاز داشت و باید به سوی خودش برمی‌گشت. حقیقت این بود که او نیاز داشت به بخش‌هایی از خودش که پنهان کرده بود، اجازه دیده شدن بدهد. حقیقت این بود که او به حضور آدم‌هایی نیاز داشت که در این مسیر می‌توانستند از او حمایت کنند.

برآورده کردن نیازهای انسانی، بارِ سنگینی بود که سوفی نمی‌توانست به تنهایی آن را به دوش بکشد. هیچ کس نمی‌تواند.

او در فرایند ژورنال نویسی متفکرانه با این حقیقت آشنا شد که همه ما آدم‌ها به کمک هم نیاز داریم و برای دیده و شنیده شدن، باید آگاهانه برای ایجاد ارتباطی سالم تلاش کنیم. باید خود واقعی‌مان باشیم و زندگی‌مان را پنهان نکنیم.

هدفِ سوفی از به اشتراک گذاشتن داستان زندگی‌اش، ایجاد ارتباط بود. او به کمک ژورنال نویسی متفکرانه موفق شد ـ به آرامی و با ملایمت ـ این آمادگی را در خودش به وجود بیاورد که درباره جزئیاتِ زندگی‌اش، زخم‌ها، آسیب‌ها و بخش‌های پنهان وجودش با کسی حرف بزند.

سوفی به خوبی درک کرده بود که به اشتراک گذاشتن داستان زندگی‌اش می‌تواند برای او شفابخش باشد؛ اما برای انجام این مأموریت سخت نیاز به زمان و آمادگی بیشتری داشت و نوشتنِ هدفمند از طریق ژورنال نویسی متفکرانه، این فضا را برای او فراهم می‌کرد.

او از این فضایی که در اختیار داشت استفاده کرد تا آسیب پذیری را قدم به قدم تمرین کند و خودش را در جمع آدم‌هایی قرار بدهد که با تشویق و حمایتشان به او اجازه می‌دادند با خیال راحت، داستانش را با آن‌ها به اشتراک بگذارد.

البته او قبلاً قضاوت هوشمندانه و تعیین مرزهای حریم شخصی را تمرین کرده بود و می‌دانست که هر کس ظرفیت خودش را برای آسیب پذیری دارد و در محدوده خاصی احساس امنیت می‌کند؛ بنابراین، باید آنچه را که قصد دارد از زندگی خودش به اشتراک بگذارد، آگاهانه انتخاب کند. باید انتخاب کند که چه چیزی باعث می‌شود احساس امنيت کند یا نکند، چه چیزی را مناسب می‌داند یا مناسب نمی‌داند.

یادآوری این حقیقت که او حق انتخاب دارد باعث می‌شد با قدرت و انگیزه بیشتری آسیب‌پذیری را تمرین کند. چون هیچ اجبار و تحمیلی در کار نبود.

با گذشت زمان، سوفی این آمادگی را در خودش ایجاد کرد تا بتواند آسیب پذیر باشد. تا بتواند حتی زمانی که نتیجه برایش قابل پیش بینی و کنترل نیست، ظاهر و دیده شود.

📌 پی‌نوشت: ژورنال نویسی متفکرانه، سبکی از ژورنال نویسی است که بر موضوع یا مسئله‌ای خاص تمرکز می‌کند و تمرین این سبک، می‌تواند آگاهی ما را نسبت به خود و دنیای اطرافمان دگرگون کند.

فضای ساختاریافته و هدفمند ژورنال هایی که مخصوص این سبک از ژورنال نویسی طراحی شده‌اند، این امکان را برای ما فراهم می‌کند تا اندیشه‌های خودمان را به شکلی عمیق و دقیق ثبت کنیم و بر این اساس ـ به شکلی مسئولانه و متعهدـ اقدامات لازم را در جهت «خلق سبک زندگی دلخواهمان» انجام دهیم.