تمرین سی و هفتم: برای ایجاد تاب آوری و بازیابی
یک عامل کلیدی برای تاب آوری، آسیب پذیری است؛ اینکه به خودمان اجازه بدهیم عواطف و احساساتمان را حس کنیم.
تاب آوری سرکوب احساسات یا بیحسی نیست. افراد تاب آور سعی نمیکنند درد درونشان را بیحس کنند.
تابآوری یک انتخاب نیست، زیرا همه ما به شکلی متفاوت با اوضاع وفق پیدا کرده و تروما را پردازش میکنیم. هیچ کس را نباید به خاطر عدم انعطاف پذیری طبق یک استاندارد خاص و تعریف شده، سرزنش کرد.
تاب آوری بیحس کردن، نادیده گرفتن یا انکار کردن چیزی نیست. بلکه به این معناست که بتوانیم پاسخ خودمان به استرس و مشکلات را پردازش کنیم و بفهمیم و به جای از کار افتادن و بیحس شدن، فعالانه روی آن کار کنیم.
در اصل، تاب آوری به نحوه پاسخ ما به چیزها و محیط خود بستگی دارد. روشهایی مانند درمان شناختی رفتاری (CBT)، میتواند به افراد کمک کند تا تشخیص دهند چطور به موقعیتهای دشوار واکنش نشان دهند.
وقتی احساس ناراحتی، عصبانیت، افسردگی، دلشکستگی یا آسیبدیدگی میکنید راههایی وجود دارند که به شما کمک میکنند پاسخهای خود را نسبت به اتفاق و حادثهای که برای شما رخ داده، تشخیص دهید و با احساساتِ ناخوشایند خودتان کنار بیایید تا بتوانید آگاهانه تصمیم بگیرید چطور میخواهید از آنچه تجربه میکنید عبور کنید.
از خودتان بپرسید: «چه کارهایی میتوانم انجام بدهم؟» و سعی کنید روی چیزهای مفید و سازنده تمرکز کنید.
چند نکته برای ایجاد تاب آوری
با دیگران ارتباط برقرار کنید. داشتن روابط خوب با اعضای خانواده، دوستان و سایر افراد، مهم است. پذیرش کمک و حمایت از کسانی که به شما اهمیت میدهند و برای حرفهای شما ارزش قائل هستند، تاب آوری را تقویت میکند و میتواند به بازیابی امید کمک کند.
یادتان باشد هيچ مشکلی غیرقابلحل نيست. شما نمیتوانید این واقعیت را تغییر دهید که وقایع سخت و استرسزا رخ میدهند؛ اما میتوانید نحوه تفسیر و واکنش خود را به این وقایع و رویدادها تغییر دهید. سعی کنید به فراتر از زمان حال فکر کنید و ببینید که چطور اوضاع در آینده ممکن است کمی بهتر شود.
بپذیرید که تغییر جزئی از زندگی است. ممکن است در موقعیتهای نامطلوب، دستیابی به هدفی خاص شدنی و امکانپذیر نباشد. پذیرش شرایط و وضعیتی که قابل تغییر نیست میتواند به شما کمک کند تا روی آنچه میتوانید تغییر دهید، تمرکز کنید.
اهداف واقعبینانه خود را توسعه دهید. به طور منظم کاری را انجام دهید که شما را قادر میسازد به سمت اهداف خود حرکت کنید، حتی اگر یک دستاورد کوچک باشد. به جای تمرکز بر روی انجام کارهایی که دستنیافتنی به نظر میرسند، از خودتان بپرسید: «امروز چه کاری میتوانم انجام بدهم که به من کمک میکند به چیزی که میخواهم برسم؟»
سریع وارد عمل شوید و اقدامات قاطعانه انجام دهید. به جای اینکه منتظر بمانید و آرزو کنید که مشکلات برطرف شوند تا جایی که میتوانید در همین موقعیت نامطلوبی که در آن هستید، کارهای لازم را قاطعانه انجام دهید.
به دنبال فرصتهایی برای شناختن خود باشید. گاهی با قرار گرفتن در شرایط و موقعیتهای دشوار، رشد میکنیم و چیزهایی زیادی را درباره خودمان یاد میگیریم. مبارزه با شرایط سخت و دشوار میتواند فرصتی باشد برای اینکه خودمان را بیشتر و بهتر از قبل بشناسیم.
نگاه مثبتی نسبت به خودتان داشته باشید. ایجاد عزتنفس و اعتماد کردن به شهود و توانایی خود برای حل مشکلات، به ایجاد تاب آوری کمک میکند.
به یک موقعیت یا مشکل به روشی منطقی و عاقلانه فکر کنید. حتی زمانی که با رویدادهای بسیار دردناکی روبرو میشوید، با بزرگنمایی و اغراق و تمرکز بر یک مشکل یا موقعیتِ خاص، خودتان را نگران نکنید و تصویر بزرگتر را ببینید تا چشماندازتان وسیعتر شود. گاهی اوقات، وضعیت کلی واقعاً بد نیست و ما مشکل را مهمتر یا جدیتر از آنچه هست میبینیم.
نگاهی امیدوارکننده به آینده داشته باشید. به جای اینکه دائماً نگران باشید و خودتان را از آیندهای که در انتظارتان است بترسانید، سعی کنید آنچه را که میخواهید تجسم کنید و خودتان را امیدوار نگه دارید. چنین دیدگاهی به شما این امکان را میدهد تا انتظار داشته باشید اتفاقات خوبی در زندگی شما رخ دهد.
از خودتان مراقبت کنید. به نیازها و احساسات خودتان اهمیت بدهید. در فعالیتهایی شرکت کنید که برای شما لذتبخش است و باعث آرامش شما میشود. به طور منظم ورزش کنید. مراقبت از خود کمک میکند تا ذهن و بدن خود را برای مقابله با موقعیتهایی که نیاز به تاب آوری دارند، آماده نگه دارید.
به یاد داشته باشید که خواندن مطلب کافی نیست. برای به دست آوردن بهترین نتایج، باید هر چیزی را که در این مطلب یاد میگیرید، به صورت عملی تمرین کنید. تمرین، بخش مهمی از یادگیری تاب آوری و بازیابی است. تمرین، بخش مهمی از یادگیری عشق به خود است.
منابع:
آخرین تمرینات