تمرین ششم: برای پذیرش خویشتن

پذیرش خویشتن یک هنر است و با اینکه سخت به نظر می‌رسد ولی با کمی تمرین می‌توانیم این هنر را یاد بگیریم.

در حالی که همیشه راه‌هایی برای بهبود و بهتر شدن وجود دارد، در نهایت ما همان‌گونه که هستیم احساس کفایت می‌کنیم و خودمان را دوست داریم.

هر یک از ما دارای ویژگی‌هایی هستیم که به آن‌ها افتخار می‌کنیم و همچنین کاستی‌هایی داریم که آن‌ها را می‌پذیریم. تجربه مشترک همه ما موفقیت‌ها و شکست‌هایی است که در دوره‌ای از زندگی‌مان تجربه کرده‌ایم.

صلح و آرامش زمانی به زندگی ما وارد می‌شود که یاد بگیریم خودمان را همان‌گونه که هستیم بپذیریم.

چرا پذیرش خویشتن دشوار است؟

از لحظه‌ای که به دنیا می‌آییم، نحوه پذیرفته شدن و ارتباط ما با جهان به شدت تحت تأثیر افرادی است که از ما مراقبت می‌کنند.

آن‌ها این را قدرت را دارند که تعیین کنند چه نوع درک و نگاهی نسبت به خودمان داشته باشیم. برای مثال، اگر مراقبی داشته باشیم که ما را بپذیرد، دوست داشته باشد و تشویقمان کند در مقایسه با کودکی که عکس آن را تجربه کرده، راحت‌تر می‌توانیم خودمان را بپذیریم.

وقتی مدرسه را شروع می‌کنیم، از طریق نحوه عملکردمان در آزمون‌ها و در کلاس و همچنین با میزان شبیه شدن به کل و تطبیق یافتن با گروه همسالان سنجیده می‌شویم. همه اینها بر احساس ارزشمندی و پذیرش خویشتن تأثیر دارند.

زمانی که سن ما بیشتر می‌شود شرایط زندگی، روابط و نحوه برخورد دیگران با ما بر میزان پذیرشِ خودمان اثرگذار هستند.

برای بسیاری از ما پذیرش خودمان سخت است اگر:

در جایی زندگی می‌کنیم که تنوع و برابری کمی وجود دارد.

گرفتار سندرم ایمپاستر و توهمِ واقعی نبودن موفقیت‌هایمان هستیم.

تروما و ضربه روحی، پذیرش گذشته یا حال را برای ما دشوار کرده است.

فرقی نمی‌کند تا این مرحله از زندگی‌مان چه تجربه‌ای در مورد پذیرش خویشتن داشته‌ایم، از حالا به بعد می‌توانیم درست همان‌طور که هستیم با استفاده از روش‌های عملی روی پذیرش خودمان کار کنیم.

چطور خودمان را بپذیریم و دوست داشته باشیم؟

پذیرش خویشتن یاد گرفتنی است. اگر به طور روزانه و به اندازه کافی آن را تمرین کنیم ما هم یک روز خودمان را می‌پذیریم و دوست خواهیم داشت. برای شروع می‌توانیم این تمرینات را انجام بدهیم:

از خودت بپرس: امروز می‌خواهم خودم را به خاطر کدام اشتباهم ببخشم؟

اگر در گذشته به کسی صدمه زده‌ایم یا به روشی رفتار کرده‌ایم که به آن افتخار نمی‌کنیم، بخشیدن خودمان می‌تواند برایمان سخت باشد.

اما باید بدانیم که بخشیدن خودمان به این معنی نیست که اشتباه و رفتار نادرست خودمان را تائید می‌کنیم. در عوض، به این معناست که کاری را که انجام داده‌ایم می‌پذیریم، مسئولیت آن را بر عهده می‌گیریم و به خودمان اجازه می‌دهیم به جلو بریم.

از خودت بپرس: امروز چطور می‌خواهم دلسوزانه به خودم کمک کنم؟

شفقت به خود یعنی اینکه در مواقع سخت یا زمانی که احساس بی‌کفایتی و کافی نبودن می‌کنیم، خودمان را درک کنیم و با خودمان مهربان باشیم.

می‌توانیم از این چند روش برای تمرین شفقت به خود استفاده کنیم:

مثل یک دوستِ عزیز با خودمان حرف بزنیم.

به این فکر کنیم که چطور می‌توانیم به خودمان کمک کنیم و ایده‌هایی که به ذهنمان می‌رسد را بنویسیم.

مشغول انجام کارهای مراقبت از خود شویم مثل مدیتیشن، ورزش و تغذیه سالم.

منبع: 

how to accept yourself